Στις 16 Μαΐου 2015 η Εφημερίδα “Τύπος Κηφισιάς” δημοσίευσε άρθρο μαθητών του σχολείου μας για την εκδρομή που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των δύο Περιβαλλοντικών προγραμμάτων που διεξήχθησαν κατά το σχολικό έτος 2014-2015.

Το περιεχόμενο του άρθρου είναι το ακόλουθο:

To 3ο  Γυμνάσιο Κηφισιάς στο πλαίσιο των περιβαλλοντικών προγραμμάτων «Το νερό μας χωρίζει ? Το γεφύρι μας ενώνει» και «Αρχιτεκτονική των γεφυριών στον χώρο της Ηπείρου», πραγματοποίησε εκπαιδευτική εκδρομή στα Ιωάννινα ? Ζαγοροχώρια. Συντονιστές των προγραμμάτων ήταν ο κ. Φουντάς Νικόλαος και η κα Λέκκα Ιωάννα. Συνοδοί καθηγητές ήταν οι κ.κ. Τζουμανέκας Ευάγγελος και Λιβάνιος Ιωάννης.

Το Σάββατο 28/3/2015 συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο νωρίς το πρωί και αναχωρήσαμε με προορισμό την Ήπειρο. Η πρώτη μας στάση έγινε στην περιοχή της Ακράτας για ξεκούραση. Έπειτα διασχίσαμε την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου η οποία ήταν εντυπωσιακή διότι βλέπαμε τη θάλασσα μέσα από τις επιβλητικές της ακτίνες και φτάσαμε στην πόλη της Αμφιλοχίας. Ο καιρός ήταν καλός και μας επέτρεψε να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε την πόλη. Μετά αναχωρήσαμε για την πόλη της Άρτας. Μόλις φτάσαμε περιηγηθήκαμε στο διάσημο ομώνυμο γεφύρι της, το οποίο διασχίζει ο ποταμός Άραχθος με τα πεντακάθαρα νερά του. Το γεφύρι της Άρτας είναι ένα από τα παλαιότερα γεφύρια κι έχει ιστορική αξία γιατί χτίστηκε επί του βασιλέως Πύρου και απέκτησε τη σημερινή του μορφή το 1602-1606. Είναι πέτρινο κι έχει 4 καμάρες και 5 ανακουφιστικά τόξα και μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Αφού φάγαμε σε μια παραδοσιακή ταβέρνα απέναντι από το γεφύρι της Άρτας, αναχωρήσαμε για το Μουσείο του «Παύλου Βρέλλη» στην περιοχή Μπιζάνι, έξω από τα Ιωάννινα. Εκεί θαυμάσαμε τα κέρινα ομοιώματα που έμοιαζαν με αληθινά και απεικονίζουν την εποχή της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα. Ο Παύλος Βρέλλης εργάστηκε πολλά χρόνια κάτω από αντίξοες συνθήκες για να στήσει αυτό το μουσείο, αλλά με το πάθος και το μεράκι του κατάφερε να μας αφήσει όλους άφωνους με το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Στη συνέχεια φύγαμε για το ξενοδοχείο «Epirus Palace Hotel 5*». Μόλις φτάσαμε και τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια το χαρακτηρίσαμε ως εξαιρετικό ξενοδοχείο από όλες τις απόψεις! Το βραδάκι αφού φάγαμε στο πλουσιοπάροχο μπουφέ του ξενοδοχείου διασκεδάσαμε σε ένα club.

Την Κυριακή 29/3 μετά το πρωινό αναχωρήσαμε για το Καλπάκι όπου επισκεφθήκαμε το Μουσείο Πολέμου. Εκεί είδαμε διάφορα όπλα και πυρομαχικά της εποχής εκείνης, θαυμάσαμε τις στρατιωτικές στολές, μάθαμε πράγματα για τον Β? Παγκόσμιο Πόλεμο και πήραμε αρκετές πληροφορίες μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση ενός video. Έπειτα αναχωρήσαμε  για την Μονή Παναγιά Μολυβδοσκέπαστη, το παλαιότερο μοναστήρι της Ηπείρου, καθώς εικάζεται ότι χτίστηκε το 668-685μΧ από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο. Μέσα στο μοναστήρι είδαμε τις τοιχογραφίες και μετά ακούσαμε προσεκτικά το λόγο που έβγαλε ο μοναχός της Μονής. Αναχωρώντας από εκεί κάτι ακόμα πολύ συναρπαστικό μας περίμενε, μια εμπειρία πρωτόγνωρη για όλους μας, το Πάρκο Μπουραζάνι. Στο περιβαλλοντικό αυτό πάρκο τεράστιας έκτασης, που ιδρύθηκε το 1974 και το επισκέπτονται πολλές οικογένειες κάθε χρόνο, φιλοξενούνται πολλά είδη αγρίων ζώων. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε ελάφια στο φυσικό τους περιβάλλον και να ενημερωθούμε σχετικά με τον βιολογικό κύκλο πολλών αγρίων ζώων. Αργότερα περιηγηθήκαμε στην πόλη της Κόνιτσας όπου και γευματίσαμε. Μετά, άλλο ένα γεφύρι μας περίμενε, το μονότοξο γεφύρι της Κόνιτσας, το οποίο χρονολογείται από το 1870 και βρίσκεται στην νοτιοδυτική άκρη του χωριού. Το περπατήσαμε με αμείωτο ενδιαφέρον καθώς βρισκόταν στην είσοδο της χαράδρας του Αώου ποταμού. Η θέα πάνω από το γεφύρι ήταν υπέροχη και έκοβε την ανάσα διότι το ύψος του γεφυριού είναι 26 μέτρα. Εξουθενωμένοι αναχωρήσαμε για τα Ιωάννινα όπου αφού ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο και δειπνήσαμε, κάναμε την δεύτερη έξοδό μας σε club.

Τη Δευτέρα 30/3 το πρωί αναχωρήσαμε για την Ιερή Μονή της Αγίας Παρασκευής, από το μπαλκόνι της οποίας όταν φτάσαμε θαυμάσαμε το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, το φαράγγι του Βίκου, το οποίο το 1997 πήρε βραβείο Guiness ως το πιο βαθύ φαράγγι του κόσμου. Ύστερα από τις πολλές φωτογραφίες που όλοι μας τραβήξαμε, ακούσαμε τα λόγια του ιερέα της Αγίας Παρασκευής και περιηγηθήκαμε στην Μονή. Αμέσως μετά αναχωρήσαμε για το Μονοδένδρι, ένα από τα σπουδαιότερα και ομορφότερα χωριά των Ζαγοροχωρίων. Περιηγηθήκαμε στα στενά πέτρινα δρομάκια του. Έπειτα επισκεφτήκαμε το γεφύρι του Κόκκορη που βρίσκεται πάνω από τον ποταμό Βοϊδομάτη κι είχαμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για περιήγηση. Το γεφύρι αυτό είναι πέτρινο και μονότοξο, λέγεται αλλιώς και γεφύρι του Νούτσου γιατί χρηματοδοτήθηκε η κατασκευή του από τον Νούτσο Κοντοδήμο (πήρε δηλαδή και το όνομα του ευεργέτη). Η κατασκευή του χρονολογείται από το 1750. Λέγεται και γεφύρι του Κόκκορη γιατί ο Κόκκορος διέθεσε το 1910 χρήματα για την επισκευή του. Αυτό το γεφύρι ήταν το τελευταίο που επισκεφθήκαμε. Είμαστε βέβαιοι πως όλα τα παιδιά νιώσαμε ένα πλήθος συναισθημάτων όταν περπατήσαμε πάνω σε αυτά τα γεφύρια της Ηπείρου, τα οποία έχουν την δική τους ιστορία. Μας προκάλεσαν δέος. Ενθουσιαστήκαμε με την διαφορετικότητα και ποικιλομορφία που είχε η αρχιτεκτονική τους σύνθεση. Νιώσαμε θαυμασμό για το μεράκι των μαστόρων και των τεχνιτών που κατάφεραν να χτίσουν αυτά τα υπέροχα πέτρινα γεφύρια με τέτοια αισθητική που εναρμονίζονται με το φυσικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Περπατώντας πάνω σε αυτά μαγευτήκαμε από την θέα και αναρωτηθήκαμε πώς άντεξαν στο χρόνο αφού την εποχή που χτίστηκαν δεν υπήρχαν οι τεχνικές και τα μέσα των ημερών μας. Συνεχίζοντας την εκδρομή μας, αφήνοντας πίσω μας τα σμαραγδένια νερά του Βοϊδομάτη, φτάσαμε στα Ιωάννινα, όπου επιβιβαστήκαμε σ? ένα καραβάκι. Διασχίζοντας τη λίμνη Παμβώτιδα μεταβήκαμε στο νησάκι της «κυρά-Φροσύνης». Εκεί επισκεφτήκαμε το σπίτι του Αλή Πασά που σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσειακό χώρο και φιλοξενεί τα ξυλόγλυπτα εκθέματα του Γιαννιώτη καλλιτέχνη Βαγγέλη Γκόγκου. Στο νησάκι κάναμε βόλτες στα στενά σοκάκια, θαυμάζοντας την μεγάλη ποικιλία ασημικών για τα οποία άλλωστε φημίζονται τα Ιωάννινα. Αφού γευματίσαμε, αναχωρήσαμε με το καραβάκι για την πόλη των Ιωαννίνων. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, όπου ξεκουραστήκαμε, δειπνήσαμε και ακολούθησε στην συνέχεια η βραδινή μας έξοδος σε ρεμπετάδικο.

Την Τρίτη 31/3 αποχαιρετήσαμε την πανέμορφη πόλη των Ιωαννίνων και το πανέμορφο ξενοδοχείο και αναχωρήσαμε για τα Μετέωρα. Επισκεφτήκαμε τη Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που έχει επικρατήσει να λέγεται «Μεγάλο Μετέωρο», όχι μόνο λόγω της εκτάσεως των 50 στρεμμάτων και του μεγέθους των κτισμάτων αλλά και λόγω της πνευματικής του ακτινοβολίας που απολάμβανε στα μέσα του 16ου αιώνα. Η Μονή χτίστηκε από τον Αθανάσιο Μετεωρίτη το 1340 μX  πάνω στον ψηλό και επιβλητικό βράχο με υψόμετρο 613μ. από τη θάλασσα και 416μ. από την κοίτη του Πηνειού ποταμού. Με την πρώτη ματιά όλοι εντυπωσιάστηκαν από τα Μετέωρα και τα μοναστήρια που ήταν σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια! Η μοναχή της Μονής μας μίλησε για την ιστορία του μοναστηριού και μας ξενάγησε. Η θέα από το μοναστήρι ήταν μαγευτική, όλη η Καλαμπάκα ήταν στα πόδια μας. Κατηφορίζοντας από τη Μονή επισκεφτήκαμε από κοντά την γραφική και συνάμα σύγχρονη πόλη της Καλαμπάκας όπου και γευματίσαμε. Τέλος αναχωρήσαμε για την πόλη των Τρικάλων που βρίσκεται στις όχθες του Ληθαίου ποταμού στην Θεσσαλία. Κάναμε μια σύντομη βόλτα γνωριμίας με την όμορφη πόλη που είναι μεγάλη, σύγχρονη αλλά και καθαρή και αναχωρήσαμε για την Αθήνα.

Ήταν η πρώτη μας τετραήμερη εκδρομή στο Γυμνάσιο και όλοι έχουμε τις καλύτερες εντυπώσεις από αυτήν, και εμείς οι μαθητές αλλά και οι καθηγητές που μας συνόδευσαν.

Οι μαθητές :
Αναστασία Κιαχάκη (Β1),
Κωνσταντίνα Ντάκη (Β2),
Μάκη Μπούρμπαχ (Β2),
Ζωή-Σπυριδούλα Μουστάκα (Β2)

Για να διαβάσετε το άρθρο στην εφημερίδα πιέστε εδώ.