Οι μαθητές του 3ου Γυμνασίου Κηφισιάς μιλούν για την εκδρομή στη Γαλλία, στο πλαίσιο ενός πολιτιστικού προγράμματος
– 42 , Φεύγουμε.
Και μετά από αυτά τα λόγια το πούλμαν ξεκίνησε κατευθυνόμενο προς το αεροδρόμιο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Πιστεύουμε ότι κανένας μας δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι θα πηγαίναμε αυτό το ταξίδι στη Γαλλία, ακόμα και όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Charles de Gaulle. Μετά απά μια δίωρη διαδρομή με το πούλμαν φτάσαμε στη Σάρτρ η οποία ήταν και η πρώτη πόλη που επισκεφθήκαμε. Ακολούθησαν και αλλες πόλεις, μουσεία και κυρίως κάστρα, τα οποία ήταν και το θέμα της εκδρομής.
Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν οι πόλεις Τουρ, Ρουέν, Ονφλέρ και Ντωβίλ οι οποίες ήταν γραφικές και πιο εμπορικές και είχαμε περισσότερο χρόνο να τις εξερευνήσουμε. Ανάμεσα στα κάστρα ξεχωρίσαμε τις μαγευτικές Βερσαλλίες και το επιβλητικό κάστρο Σαμπόρ. Μα πάνω απ? όλα μας άρεσε το κάστρο Σενανσώ που ήταν χτισμένο πάνω από ένα ποτάμι με έναν διασκεδαστικό λαβύρινθο στον οποίο περάσαμε σχεδόν μια ώρα παίζοντας σαν παιδάκια του δημοτικού. Επιπλέον μας εντυπωσίασε αρκετά το Μουσείο Πολέμου στο οποίο θαυμάσαμε συγκλονιστικά εκθέματα.
Αυτό, όμως που έκανε την εκδρομή ξεχωριστή δεν ήταν μόνο οι εκπαιδευτικές ξεναγήσεις και οι γνώσεις που πήραμε αλλά η τελείως διαφορετική εμπειρία που βιώσαμε.
Δε θα ξεχάσουμε τις ατελείωτες ώρες στο πούλμαν. Από την αρχή τις φοβόμασταν, πιστεύαμε πως θα ήταν ό,τι πιο βαρετό. Όμως μέσα σε εκείνο το πούλμαν περάσαμε τις καλύτερες στιγμές και δεθήκαμε σαν ομάδα.
Πριν την εκδρομή ήμασταν πολλές ξεχωριστές παρέες, όμως στη Γαλλία περάσαμε πολλά μαζί και γνώρισαμε όλοι τον πιο διασκεδαστικό εαυτό του καθενός. Ήρθαμε κοντά με άτομα που δεν είχαμε καν μιλήσει τα προηγούμενα χρόνια του Γυμνασίου και αποκτήσαμε αναμνήσεις χωρίς να εξαιρέσουμε κανέναν, γιατί είμασταν πια μια ενιαία ομάδα. Ακόμα και τον οδηγό τον αγαπήσαμε μέχρι το τέλος της εκδρομής και απορούμε πώς ανέχτηκε τις φωνές και τα τραγούδια μας για έξι ολόκληρες μέρες.
Όμως η μασκότ της εκδρομής ήταν σίγουρα το φορητό ηχείο του Θωμά το οποίο ταξίδεψε μέχρι και στον Ατλαντικό μαζί με σαράντα δύο «χαζοχαρούμενα» που έτρεχαν ξυπόλυτα κατα μήκος της παραλίας.
Επίσης, μπορεί να μην το καταλάβουν ποτέ οι καθηγητές αλλά για πέντε νύχτες γίναμε μυστικοί πρακτορες. Το κυνηγητό στους διαδρόμους, το κρυφτό στα δωμάτια και το άγχος κάθε φορά που ανοίγαμε μια πόρτα έκαναν τη διαμονή μας στα ξενοδοχεία αξέχαστη και μας γέμιζαν με αδρεναλίνη κι ανυπομονησία για το επόμενο βράδυ.
Γενικά, αυτή η εκδρομή μας άφησε μια υπέροχη αίσθηση. Δεν νομίζουμε να ήταν τόσο ωραία αν δεν ήμασταν όλοι μαζί, γιατί καθένας πρόσφερε κάτι ξεχωριστό στο τελικό σύνολο. Θα είναι μια γλυκιά ανάμνηση για όλους μας και θα χαρακτηρίζει την τελευταία τάξη του Γυμνασίου. Ευχαριστούμε τους καθηγητές- συνοδούς, την ξεναγό και τον οδηγό που μας υπέφεραν και δεν υποσχόμαστε τίποτα και σε κανέναν για την επόμενη φορά .
Άλκηστη Κυριακοπούλου
Αιμιλία Λυμπεροπούλου